Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

ΣΥ.ΡΙΖ.Α.>ΠΑ.ΣΟ.Κ.??? (για πόσο ακόμα!)


Καταρχάς να ζητήσω συγνώμη για την καθυστέρηση μου στη συγγραφή νέου άρθρου στο ιστολόγιο μου, αλλά δυστυχώς οι απαιτήσεις της σχολής μου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα...
Αυτήν τη φορά θα ασχοληθώ με τον Αλέξη Τσίπρα, το νέο αρχηγό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είναι νέος, ωραίος, μορφωμένος, δημοφιλής, ετοιμόλογος, ανοιχτόμυαλος κλπ κλπ.
Είναι αναμφίβολο πως ο κος Αλέξης σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις θεωρείται ο πιο δημοφιλής πολιτικός. Είναι νέος και αριστερός και άρα μπορεί να κερδίσει τους αναποφάσιστους, μπερδεμένους και αδιάφορους νέους. Αρκούν όμως μόνο αυτά;
Η ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο και στην συγκεκριμένη περίπτωση κατ’ εμέ η νεαρή ηλικία του δεν είναι θετικό αλλά αρνητικό χαρακτηριστικό. Και αυτό γιατί σ’ έναν 30άρη δεν υπάρχει πείρα, δεν υπάρχει αρκετή γνώση και σοφία για τα καθήκοντα που έχει ένας αρχηγός κόμματος και άρα ένας υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ψηφοφόροι θα πρέπει λογικά να το γνωρίζουν αυτό και γι’ αυτό απευθύνομαι κυρίως στους νέους και νέες από 18-21 χρονών. Είναι βέβαια κάπως ειρωνικό αυτό καθώς κι εγώ η ίδια το Μάιο μπαίνω στα 20, αλλά θέλω να πιστεύω πως μπορώ να ξεχωρίζω, αν και νέα, το καλό από το ωραίο (αν με πιάνετε…)
Πρέπει όλοι να ανοίξουμε τα μάτια και να διαπιστώσουμε πως στην ουσία η εκλογή του Τσίπρα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διαφημιστικό κόλπο που φαίνεται να πετυχαίνει το σκοπό του, ο οποίος είναι να πουλήσει όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους σε αδαείς ψηφοφόρους. Ο Αλαβάνος θα συνεχίσει να κρατάει τα ηνία του κόμματος. Ο Τσίπρας είναι απλώς η βιτρίνα, το δόλωμα, το ζαχαρωτό για τα μικρά παιδιά.
Βέβαια, θα μου πείτε, «βιάζεσαι να κρίνεις κάποιον τόσο αυστηρά πριν καλά καλά προλάβει να αποδείξει για το τι είναι ικανός». Όντως βιάζομαι να τον κρίνω, όμως αναρωτιέμαι: «Αξίζει να περιμένουμε, ή αξίζει να ρισκάρουμε και τον ψηφίσουμε και για 4 χρόνια να διοικεί κάποιος που θα κρύβεται πίσω από κάποιον άλλον;»
Ο Λαλιώτης είπε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το φθινόπωρο και το ΣΥΡΙΖΑ η άνοιξη. Επίσης πρότεινε κι αυτός με τη σειρά του τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
Εγώ θα το πω για ακόμη μια φορά πως, αν ενωθούν, το μόνο που θα γίνει είναι το ΣΥΡΙΖΑ να καταπιεί το ΠΑΣΟΚ και το δεύτερο να χαθεί εντελώς. Δεν το συμφέρει. Εκτός κι αν δεν θέλουμε πια τον πράσινο ήλιο και θέλουμε ένα κόκκινο ήλιο ή κάτι άλλο…. Πάντως αυτό το κάτι άλλο δεν θα είναι ΠΑΣΟΚ.
Έχει προβλήματα το ΠΑΣΟΚ. Δεν λέω πως είναι τέλειο και αλάνθαστο, όμως ας προσπαθήσουμε να το επισκευάσουμε εμείς οι ίδιοι χωρίς την βοήθεια κανενός άλλου κόμματος, γιατί ο καθένας κοιτάει το δικό του συμφέρον τελικά.
Επιμένω στο να είμαστε όλοι πολύ πολύ επιφυλακτικοί με όλους και ιδιαίτερα με οτιδήποτε ανεξερεύνητο και ελκυστικό.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

Στην παρουσίαση του βιβλίου του...


7 Φεβρουαρίου 2008,


7 η ώρα το απόγευμα θα πραγματοποιούταν η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Ευ. Βενιζέλου στην αίθουσα της παλαιάς βουλής, στην πλατεία Κολοκοτρώνη στην Αθήνα. Ο τίτλος; "Προς μία μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Υπότιτλος: Οι θεσμικές προϋποθέσεις μιας άλλης πολιτικής.


Εγώ ξεκίνησα από τη Θεσ/νίκη όπου μένω, παίρνοντας το αεροπλάνο για Αθήνα μεσημέρι. Αφού περιηγήθηκα λίγο στην πρωτεύουσα μέχρι να περάσει η ώρα, κατά τις 6 και μισή πήγα στο ιστορικό μουσείο.


Μπαίνω μέσα και ήδη είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Το βιβλίο πουλιόταν στο προθάλαμο της αίθουσας. Μέσα επικρατούσε φοβερός συνωστισμός.


Κατά την αναμονή του κύριου Βενιζέλου, πολλά επιφανή πρόσωπα έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Βουλευτές όπως οι Παπουτσής, Σκανδαλίδης, Κουλούρης, Βάσω Παπανδρέου, Ευθυμίου, Καϊλή, Κακλαμάνης, Καστανίδης, Λοβέρδος, Ραγκούσης και φυσικά ο πρόεδρος Γ. Παπανδρέου και ο γραμματέας του Αθανασάκης. Επίσης ο γνωστός δημοσιογράφος του mega Ιορδάνης Χασαπόπουλος. Και η γυναίκα του Βενιζέλου όμως κυρία Λίλα Αποστ. Μπακατσέλου ήταν παρούσα.


Τελικά ο Κύριος Βενιζέλος κατέφθασε λαμπερός όσο ποτέ. Άρχισε την ομιλία του ευχαριστώντας όλους εμάς τους παρευρισκόμενους και κυρίως τον κύριο Παπανδρέου που τον τίμησε με την παρουσία του. Συνέχισε μιλώντας περί μιας "μετα-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας" και το τι σημαίνει τελικά αυτή η αλλαγή για την οποία γράφει.


Αφού τελείωσε, καταχειροκροτήθηκε από όλους. Και τώρα ήταν η στιγμή του χαιρετισμού και των συγχαρητηρίων. Κι εγώ με τη σειρά μου τον συγχάρηκα και του ζήτησα να μου κάνει μια αφιέρωση στο πρώτο φύλλο του βιβλίου. "Με την αγάπη μου, τις ευχαριστίες μου και όλες μου τις ευχές".


Το βιβλίο θα το διαβάσω εν ευθέτω χρόνω και θα δημοσιεύσω μια προσωπική μου κριτική.