ΚΥΡΙΕ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΤΕ…

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, όπου η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια φαίνεται να είναι οικτρή. Τα πρόσωπα, συγκεκριμένα, οι απόψεις τους, αλλά και οι λύσεις που προτείνουν είναι ανούσιες και αναποτελεσματικές.

Ώσπου, επιτέλους, εμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο ένας ξεχωριστός άνθρωπος με απίστευτα ορθά δομημένο λόγο με ουσία και περιεχόμενο. Μιλάω, φυσικά, για τον Ευάγγελο Βενιζέλο που άρχισε περισσότερο να εμφανίζεται στα ΜΜΕ στην τελευταία προεκλογική περίοδο του ΠΑΣΟΚ και στην αναμέτρηση του με τον Γ. Παπανδρέου για τις εσωκομματικές εκλογές στις 11 Νοεμβρίου 2007. Μέσω των συνεντεύξεων του, λοιπόν, στις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές αλλά και στα περιοδικά κι εφημερίδες άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο αξίζει να πάει μπροστά ένα τέτοιο άτομο.

Με άλλα λόγια, ξαφνικά, χάρη στον Βενιζέλο άρχισα να ασχολούμαι με τα πολιτικά προβλήματα της χώρας μου και μαζί μου και άλλοι συνομήλικοι μου. Έχει τον τρόπο να σε αφυπνίζει από τον λήθαργο της αδιαφορίας και της πνευματικής κενότητας που έχουμε πέσει όλοι στη σημερινή εποχή και κυρίως οι νέοι. Αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα για να πάει μπροστά άλλωστε. Ελπίδα και προοπτικές για ένα καλύτερο κράτος.

Τελικά όμως ο Βενιζέλος δεν κέρδισε τη μάχη και τώρα είναι αναγκασμένος να σιωπά. Ο μόνος που είχε να πει κάτι σοβαρό σ’ αυτόν τον τόπο και δεν μπορεί να μιλήσει!

Οι μέρες κυλούν με διάφορα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα (ασφαλιστικό, υπόθεση Ζαχόπουλου, Σκόπια κ.α.) και θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε την άποψή σας περί αυτών κύριε Βενιζέλο. Ειλικρινά η «αναγκαστική» σιωπή σας έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό σε όλους εμάς που θέλαμε εσείς να είστε ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Μας λείπετε πολύ…