Γύρω από το θέμα των δημοσκοπήσεων

Καλησπέρα.
Τον τελευταίο καιρό ακούμε συχνά από τα Μ.Μ.Ε. για τις περίφημες δημοσκοπήσεις σχετικά με 1) το ποιος είναι καταλληλότερος για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Παπανδρέου ή ο Βενιζέλος και 2) το ποιος απ’ τους δυο μπορεί να νικήσει στις επόμενες εκλογές τον Καραμανλή, όμως άκρη δεν βγάζουμε!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι δυνατόν στην πρώτη περίπτωση να βγαίνει πρώτος ο κύριος Παπανδρέου και στην δεύτερη ο κύριος Βενιζέλος. Και ρωτάω εγώ τώρα, τον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ που έβγαλε αυτό το αποτέλεσμα, γιατί να μην τον ενδιαφέρει να νικήσει την Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ αλλά να τον ενδιαφέρει μόνο να είναι αυτός καλά «βολεμένος» στην θέση του στο κόμμα; «Κι ας μην βγει ποτέ στην κυβέρνηση», λέει.
Είναι ολοφάνερο πως ο κύριος Βενιζέλος δεν ενοχλεί τον απλό πολίτη. Αυτούς που ενοχλεί μόνο είναι ορισμένα συγκεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για ανεξήγητους λόγους. Δύο από αυτά τα άτομα είναι ο κύριος Πάγκαλος κι ο κύριος Παπουτσής. Όλες αυτές οι κακολογίες που άρχισαν να εμφανίζονται ξαφνικά μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις φετινές εκλογές κατά του κύριου Βενιζέλου, άραγε πριν δεν ίσχυαν; Γιατί πριν νιώσουν αυτοί οι ορισμένοι απειλή, γιατί τότε δεν έλεγαν τίποτα; Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως για να εξοργίζονται τόσο πολύ με το παραμικρό που θα κάνει ή θα πει ο κύριος Ευ. Βενιζέλος σημαίνει ότι δεν τον θέλουν στη θέση του αρχηγού και αυτό σημαίνει εν συνεχεία ότι δεν ενδιαφέρονται για μια αλλαγή και ένα αισιόδοξο και νικηφόρο μέλλον που θα φέρει κατά πάσα πιθανότητα στο κόμμα ο ίδιος αλλά παρά μόνο για μια βουβή, σχεδόν αόρατη χωρίς όραμα πορεία σ’ αυτό.
Γιατί μόνο αυτό διαπιστώνει ο οποιοσδήποτε, την στιγμή που προτιμούν για την ηγεσία του κόμματος τους έναν διπλά ηττημένο πολιτικό με αδυναμία λόγου και ανικανότητα έμπνευσης εμπιστοσύνης στο λαό. Φαίνεται πως οι σχέσεις τους με τον κύριο Γ. Παπανδρέου είναι πάρα πολύ θερμές και δεν τους συμφέρει να μην γίνει ξανά ο αρχηγός.
Από τη μία λοιπόν, υπάρχουν αυτά τα άτομα που απαντούν στις δημοσκοπήσεις και βγάζουν τα σχετικά αποτελέσματα.
Από την άλλη, υπάρχουν οι δεξιοί, που αδημονούν για την νίκη του Παπανδρέου στις 11 Νοεμβρίου. Και αυτό γιατί; Γιατί αυτό θα σήμαινε 1) την τρίτη κατά σειρά νίκη της Ν. Δ. στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και 2) –κάτι που ίσως διαφεύγει μερικών- την διαγραφή του κύριου Ευ. Βενιζέλου και μαζί όλων των στελεχών που τον στηρίζουν απ’ το ΠΑΣΟΚ. Με λίγα λόγια, ήττα και διαγραφή του Βενιζέλου για τους δεξιούς ισοδυναμεί με ένα ελεύθερο πεδίο για εξακολουθητική νίκη της Ν. Δ. στην χώρα.
Γι’ αυτό κι εγώ δεν δίνω σημασία στις δημοσκοπήσεις. Δε λένε την αλήθεια. Η’ μάλλον λένε μια πρόσκαιρη αλήθεια που αργά ή γρήγορα μπορεί και πρέπει ν’ αλλάξει. Είναι στο χέρι μας. Στην ελεύθερη βούλησή μας να κρίνουμε και να επιλέξουμε το ορθότερο.

Σήμερα παρακολούθησα την εκπομπή του κύριου Λάκη Λαζόπουλου και διέκρινα στα λεγόμενα του κάτι πολύ σωστό. Είπε: “ο πατέρας του Βενιζέλου όταν ήταν μικρός του έλεγε, πρόσεχε μην πάρεις σβάρνα τα έπιπλα στο σαλόνι και τα σπάσεις, γιατί θα φας ξύλο! Ενώ ο μικρός Παπανδρέου κάθε φορά έσπαγε όλα τα έπιπλα στο σαλόνι, του έδινε ξύλο ο πατέρας του αλλά ποτέ δεν έβαζε μυαλό. Κάθε φορά έσπαγε τα έπιπλα στο σαλόνι.”